'Poeh', moppert de poes,
'ze vinden me te dik en ik moet meer bewegen'.
Ze stapt beledigd naar buiten en loopt voorzichtig
over de tuinaarde, tussen de struiken door, de tuin in.
Dan blijft ze staan.
Ze staart naar een met plastic beklede cirkel,
die daar om één of andere reden op de grond staat.
'Moet ik nu gaan hoela-hoepen', knort ze en springt nieuwsgierig door de hoepel heen.
Ze kijkt naar de buizenconstructie, die huizenhoog boven haar uitsteekt.
'Dat gaat nooit'. Ze kijkt naar haar taille en glimlacht tevreden.
Huppelend loopt ze het huis weer in en mauwt zachtjes.
"Hoela-hoepen is mijn nieuwe bewegingsvorm. Kan ik lekker blijven zitten'.
Reactie schrijven