En ook deze dag staat in het teken van kikkers!
Een grote groene kikker had zijn intrek genomen in het water van een opvangschaal en lag te baden! Hij dreef in het stilstaande water. Hij had zijn poten uitgestrekt en hij dobberde gemoedelijk in het water. Hij had nog net geen luchtbedje in het water gelegd ... daarvoor was het water te ondiep.
Onze katten liepen in de tuin en hadden de kikker nog niet in de gaten. Vastberaden pakte ik de schaal op om de poort uit te lopen en de kikker in de sloot te deponeren. De kikker bleef eerst doodstil in het water liggen, maar zwom toen naar de overkant van de schaal, en ging op zijn hurken zitten. En nog voor ik de poort kon uitlopen, sprong hij zijn vrijheid tegemoet; onze tuin in.
De katten vonden dat uitermate interessant. Een grote kikker kan grote sprongen maken en ze volgden de gymnastische bewegingen met bewondering. Om de kikker te beschermen tegen scherpe kattenklauwen en dito tanden, pakte ik de dichts bijzijnde bak, en legde die over de springende kikker heen. Een hele kunst, zo kan ik wel zeggen, maar het was het enige wat ik kon doen. En daarna heb ik op vriendlief gewacht.
Ondertussen waren de andere katten dichterbij gekomen. Nieuwsgierig als ze zijn, snuffelden ze aan de plastic bak, die zich, zo leek het, vanzelf voortbewoog. Om te voorkomen dat één van de katten de bak zou wegtikken, en achter de kikker aan zou jagen, heb ik een kartonnen doos en de vuurkorf op de plastic bak geplaatst. Rillend van afgrijzen heb ik de katten op een afstand gehouden.
Een half uur later kwam vriendlief thuis en heeft de kikker opgepakt en 'm naar de sloot gebracht. Het scheen dat de kikker weghupte, zonder een dankwoord uit te spreken.
De katten waren uitermate teleurgesteld dat dit bijzondere hapje aan hun neus voorbij ging.
Ik denk dat ik ze maar vis voorzet, vanavond.
Reactie schrijven