Onze katten vinden het heerlijk om buiten te zijn. Lekker liggen in de schaduw van een struik of op de stoel onder de tuintafel. Ze gaan op jacht naar insecten en overvliegende vogels of ze knikkebollen in de warme zonnestralen. Ze balen werkelijk als wij 'naar binnen' roepen! Mokkend en brommend komen ze van hun plek af en dribbelen de woonkamer binnen, ondertussen miauwen ze klagelijk: dat ze het er absoluut niet mee eens zijn om naar binnen te gaan en dat ze het belachelijk en stom vinden. Alleen Duke reageert anders; hij reageert namelijk niet! Hij laat zich oppakken en kijkt je vrolijk in de ogen: 'hè wat gezellig zo! Waar gaan we naar toe?'. Eenmaal binnen realiseert hij zich dat hij niet meer onder een struik ligt, maar op het vloerkleed. Dan kijkt hij wat de andere katten doen (die liggen mokkend voor zich uit te staren) en dan onderneemt hij iets waar hij heel goed in is: slapen.
Zodra wij weer thuiskomen en de buitendeur opengaat, begint dit spel overnieuw.
