'Life according to Beau' lijkt me een prachtige titel voor een boek. En tot dat dit boek geschreven is, schrijf ik korte verhalen over katten.
Het leven met huisdieren is een wisselwerking. Ik zit (nog steeds) ziek thuis en word me, nog meer dan anders, bewust hoe dieren in het NU leven. Ze zijn niet bezig met morgen of overmorgen, ook niet met gisteren of vorige week. En deze levensstijl kan je goed observeren met katten in huis. Neem nu onze oudste kat van bijna 14 jaar.
Beau kan een hele tijd door de tuin struinen; dan is hij op zoek naar een speciaal plekje waar hij in de zon kan liggen met zijn harige lijf maar met z'n koppie in de schaduw. Als hij eenmaal dit plekje heeft gevonden, slaakt hij een tevreden zucht en gaat slapen. En na verloop van tijd krijgt hij het te koud (dan ligt hij in de schaduw) of te warm en dan is het tijd om zich uit te rekken en op te staan. Ik zie hem peinzen: opnieuw in de zon of toch iets anders? Na een paar seconden of minuten weet hij wat hij wil. Dan loopt hij weer een rondje, op zoek naar het perfecte plekje, of wandelt naar binnen en gaat in de vensterbank liggen (of in de mand of op schoot). Hij voelt perfect aan waar hij zin in heeft en handelt er naar. Hij denkt niet na of hij nog iets anders moet doen, of zijn vacht zanderig is, of hij wel op schoot mag of een andere kat accepteert dat hij bij hem mag liggen. Hij leeft in het moment.
Heel af en toe realiseert Beau zich dat hij een oude, wijze kater is. Dan schreeuwt hij zijn wijsheid niet van de daken, maar knipoogt en houdt verder wijselijk zijn kattenmond. Zo is hij dan ook weer.