Je maakt wat mee als je katten hebt en deze ervaring moet ik even delen. Weet dat het goed afloopt😄. Goed hier komt ie....
Vannacht werd ik wakker rond een uur of 02.00 en ik had het ongelooflijk warm. Tegen mijn onderbenen en voeten lag een harige kruik te slapen: Duke. Hij lag bewegingloos op het dekbed. Slapen met een kruik over je benen is in de zomer niet te doen en ik wilde hem wakker maken zodat hij ergens anders ging liggen. Ik kroelde hem over z'n koppie ... niets. Ik aaide hem over z'n rug en zijkant ... niets. Nog een keer over het koppie ... niets. Geen reactie, geen zucht, helemaal niets. Ik controleerde zijn ademhaling en keek of ik iets zag bewegen. Weer niets. Zijn lijfje voelde koel aan.
Nu moet ik erbij vertellen dat ik midden in de nacht niet op mijn best ben, zeker als ik geen bril op heb. Maar een ademhaling controleren kan ik met mijn ogen dicht in mijn slaap.
De schrik sloeg me om het hart: 'hij zal toch ook niet in zijn slaap zijn weg gegleden, net zoals Beau?' Ik ademde, voor zover dat ging, rustig in en uit en keek nog een keer naar de flank van Duke. Een minieme beweging. Ik bleef kijken en na talloze seconden (die wel minuten leken) zag ik weer beweging.
Ik ging weer liggen en was letterlijk en figuurlijk opgelucht. Na een paar minuten hoorde ik een gekreun en de harige kruik rekte zich uit: hij was wakker geworden uit een hele, hele diepe slaap. Hij draaide zich om en liep langs mij heen, naar het nachtkastje, dat toegang bood tot de vensterbank. Daar heeft hij een tijd gezeten voordat hij zich opkrulde en weer terugging naar dromenland.
Het heeft nog een tijdje geduurd voordat ik de slaap kon vatten.