Ik schrijf graag over de avonturen van Delphi, zeker toen ze net bij ons was. Deze is van een jaar geleden om precies te zijn. Hier komt het:
Voor ons huis staan twee echtparen op de stoep. Ze kwamen elkaar blijkbaar onverwachts tegen en wisselen verhalen uit. De Shelties zitten rustig te wachten tot het gesprek is afgelopen. Maar dat gebeurt niet. Een half uur later staan ze er nog. Na drie kwartier ook. Maar dan gebeurt er iets onverwachts. Delphi heeft plaats genomen op de vensterbank en bekijkt de situatie. Heel relaxed zit ze voor zich uit te kijken zodat één van de honden haar wel móet zien. Eén van de honden begint te blaffen: 'kijk baas, een kat, ik wil spelen!'. Maar het baasje is veel te druk. De hond blaft harder en loopt de oprit op. Nu heeft het baasje Delphi in de gaten. Een brede glimlach breekt door, terwijl de hond aan de lijn blijft trekken om kennis te maken. Nu kijken ze allemaal naar de witte, pluizige Delphi die hun met haar bruine ogen vriendelijk aan kijkt. Het baasje besluit een eind te maken aan het gesprek en ze gaan ieder hun kant op. En dan slaakt Delphi een, bijna onhoorbaar, zuchtje: 'zo, nu ga ik lekker slapen!'.
Dit heet nu huiskamertheater!
Reactie schrijven