Beauregard van de Zandenplas ~ Beau
We zijn bijna 14 jaar de deur- en blikopener geweest van Beauregard van de Zandenplas. Beau kwam samen met zijn moeder Spot op vrijdag 13 oktober 2006 in ons huis. In het begin vond hij het maar spannend in het nieuwe huis en hij heeft ongeveer 2 dagen onder de verwarming in de slaapkamer gebivakkeerd en verliet hij zijn schuilplek alleen om te eten en drinken én om naar de kattenbak te gaan. Daarna was het goed en kon hij zijn draai vinden. Van zijn moeder leerde hij de fijne kneepjes van het kattenvak: ons om zijn witte pootje winden. Beau liet al snel weten dat hij graag het baasje wilde zijn en dat heeft hij gedaan na het overlijden van zijn moeder. Met natuurlijk overwicht hield hij het huishouden in toom. Wanneer de andere katten kibbelden, dan ging hij in het midden van de kamer zitten en dan stopten ze. Bij onweer, onverwachtse gebeurtenissen en enorm lawaai gingen de andere katten achter Beau zitten. Voor ons was hij erg lief en liet ons - vaak onhoorbaar - weten wanneer hij geaaid wilde worden of wanneer hij wilde eten. Een grappig detail: tot aan de komst van Duke mauwde Beau bijna nooit. Daarna schroefde hij zijn volume op tot een schor fluistertoontje. Met zijn grijze, pluizige vacht zag hij er erg aaibaar uit en dat was hij ook. Hij vond het heerlijk om geknuffeld te worden, maar dan moest hij zijn knuffelaar wel goed kennen. Hij was eigenzinnig, eigenwijs, intelligent en ongelooflijk lief. Op het moment dat er iets spannends gebeurde, keken de Coons naar Beau: "wat moeten we doen". Kortom, hij was de baas van de Coons en dat deed hij op een rustige, doch duidelijke wijze.
In 2016 merkten wij dat Beau moeite had met springen en wat stijver was dan daarvoor. Hij bleek artrose te hebben aan zijn onderste ruggenwervels en dat was uitermate pijnlijk voor hem. Pijnstilling én fysiotherapie zorgden ervoor dat hij nog goed kon bewegen. In de herfst van 2019 werd Beau doodziek. Door goede zorg van de dierenarts en zijn ijzeren wilskracht kwam hij er weer boven op, maar hij had wel een jasje uitgedaan. Met veel plezier en levenslust wandelde hij door tot aan mei 2020. We merkten dat hij veel pijn had en hij bleek een ontsteking aan zijn alveesklier te hebben. Met pijnstilling, medicatie voor de nier én aangepast voedsel ging het de goede kant op. Hij bewoog weer meer, at meer en had plezier voor tien. Tot maandagmiddag 17 augustus 2020.
Niets wees erop dat hij zich toen niet lekker voelde. Hij had ons, zoals altijd, nog wakker gemaakt om 06.00 uur. Beau had lekker gegeten, gemauwd om nog meer brokjes, had zich laten kroelen, gespeeld met een verdord blaadje, had buiten in het zonnetje gelegen en was daarna naar binnen gegaan om een middagslaapje te houden. En in zijn favoriete hangmat is hij in zijn slaap overleden. Het is de mooiste dood die je je kunt wensen en bij hem is het gebeurd. Hij lag er zo vredig bij😽.
Nu is hij er niet meer en we missen hem nog steeds. Hij loopt ergens anders rond waar hij geen pijn meer heeft en energie voor tien heeft. Hij heeft zijn kennis keurig overgedragen aan Joep, die daarna de mentor van het kattenkwartet werd en zijn taken weer heeft overgedragen aan Puck. Maar Beau blijft een speciaal plekje in ons hart houden.